ความทรงจำกับงานปัจฉิมนิเทศ

มาถึงบทความที่ 3 สักที ที่จริงตั้งใจจะอัพบทความนี้มานานมากแล้วแต่ติดหลายอย่างหนึ่งในนั้นคือความขี้เกียจ แต่ยังไงวันนี้ก็ได้มาอัพตามที่บอกไว้แล้วล่ะนะ


เอาล่ะ เล่าถึงงานปัจฉิมนิเร่วมกันเรียน ณ ที่แห่งนี้ศึกษานารีวิทยา ตัวเราเองรู้สึกว่าไม่ได้สนิทกับเพื่อนในห้องทุกคน เพราะเราก็เป็นคนพูดน้อย(แต่บางครั้งก็พูดมากไม่หยุด) แต่ก็รู้สึกผูกพันธ์กับทุกคน  และก็คงไม่ลืมช่วงเลาดีๆตลอด 3 ปีทศน์โรงเรียนศึกษานารีวิทยาซึ่งเป็นโรงเรียนเล็กๆอันแสนอบอุ่น(และอึดอัด)ชานเมืองย่านบางบอน  งานปัจฉิมนิเทศน์ที่นี่จึงจัดแบเรียบง่าย จำได้ว่าวันนั้นเป็นวันสุดท้ายของการสอบ(แต่สำหรับ 3/12 ของเราเป็นวันที่สองของการสอบครั้งนี้) มีการแสดงของม.3 คือการรำ ที่ครูวิวที่ปรึกษาสุดสวยได้ฝึกซ้อม ได้แสดงโดยมีเพื่อนร่วมห้อง 2 คนรำในการแสดงชุดนี้ นอกจากนี้มีการแสดงวงดนตรีไทยบรรเลงขับกล่อม เสียงไพเราะบรรยากาศดูขลังมากเหมือนกันในวันนั้น  เราทุกคนได้ร่วมระลึกถึงความหลังระยะเวลากว่า 3 ปีที่ร่วมกันเล่นนี้แน่

วันนั้นนักเรียนชั้นม.3 ศว.รุ่น32ได้มารวมกันณหอประชุมอย่างพร้อมเพียง พวกเราได้ขอบคุณครูที่มอบความรู้และความเอาใจใส่ดูแลเรามาโดยตลอด คุณครูก็เช่นกันท่านเล่าสิ่งที่ประทับใจ ความรู้สึกที่มีต่อศิษย์ทุกคนจากใจจริง จนทำให้งานมันนั้นเต็มไปด้วยน้ำตาแห่งความซาบซึ้งและมิตรภาพที่มีให้กัน  คุณครูทำพิธีผูกสายสิญจน์ให้นักเรียนพร้อมกันปัจฉิมนิเทศน์เป็นวันที่เราได้ลากันอย่างเป็นทางการที่ซึ้งมากทีเดียว แม้จะรู้ว่ายังไงเราก็ยังไม่ได้จากไปไหนแต่ก็ซึ้งใจอย่างบอกไม่ถูก เหล่าคุณครูที่เคารพรักต่างมาร่วมกันทำพิธีเเละมอบคำอวยพรที่ศักดิ์สิทธิ์ว่าให้พวกเราประสบความสำเร็จอย่างที่หวัง
คำอวยพรของครูทำให้เราน้ำตาซึมเหมือนกัน

.

หลังจากเสร็จช่วงพิธีการแล้วเราทุกคนร่วมกันร้องเพลงมร่วมกันร้องมาร์ชศว. ที่รู้สึกได้ถึงพลังเสียงที่ก้องไปทั้งห้องนับได้ว่าเป็นเพลงมาร์ชศว.ที่ดังที่สุดที่เคยได้ยินมาเลยทีเดียว จากนั้นก็มีเพื่อนร่วมชั้นม.3กลุ่มหนึ่งขึ้นมาร้องเลย พวกเราในห้องกอดคอร้องเพลงและถ่ายภาพแห่งความประทับใจร่วมกัน 

หลังจากจบงานเรายังไม่แยกย้ายกลับบ้าน  แต่เราไปรวมตัวกันที่หน้าห้องพยาบาลห้องทำงานของอาจารย์ที่ปรึกษาครูวันดี  และเชิญครูวิวมาด้วย  เราทำการบูมครูทั้งสองและมอบของขวัญที่ระลึกที่พวกเราตั้งใจทำคือกระดาษเขียนความในใจถึงครูทั้งสอง(กระดาษสองแผ่นนี้ที่ทำให้เราขึ้นไปบนหอประชุมสาย และกระดาษสองแผ่นนี้แหละที่ทำให้ครูวันดีแอบโมโห) จากนั้นครูก็พูดถึงพวกเราด้วยแหละ...

ครูที่ปรึกษาทั้งสองได้พูดอะไรบ้างถึงพวกเราไปดูกัน

ครูวิวสุดสวยได้โพสบนเฟสบุ๊คว่า

"ขอบคุนนักเรียนม.3/12มากๆนะคะ

เป็นเด็กดีของครูมาตลอด  

เป็นห้องที่น่ารักและจะไม่มีวันลืมเลยค่ะ

รักนะคะ312^^*

 "

ส่วนครูวันดีพยาบาลใจดีบอกพวกเราว่า

V

V

V

สุดท้ายสำหรับบทความนี้ขอจบลงด้วย MV ห้องของพวกเรา

ที่ดูกี่ครั้งก็แอบยิ้มไม่ได้ 

ดูกันเลย...^^  

บทความต่อไปจะเป็นเรื่องอะไรก็อย่าลืมติดตามกันนะคะ  บ๊าย บาย.....

ปัจฉิมนิเทศ

เพื่อนๆคะพรุ่งนี้แล้วซินะที่เป็นวันปัจฉิมนิเทศ (6 มี.ค. 55)


อยากบอกว่าโครตตื้นเต้นเลย  ถึงแม้จะไม่รู้ว่าที่จริงแล้วปัจฉิมนิเทศมันเป็นยังไงกันแน่
แต่ใจมันก็ตื้นเต้นอย่างบอกไม่ถูก  แต่ใจอีกข้างมันก็เริ่มรู้สึกถึงวันที่เราต้องจากกันแล้ว  ห๊า~  อีกไม่นานแล้วซิวันที่เราจากกัน เร็วจังยังไม่ได้ตั้งตัวเลยซักนิด...

ในงานปัจฉิมนิเทศพรุ่งนี้จะเป็นการลาที่เป็นทางการถึงแม้ว่าเรายังไม่ได้จากกันไปจริงๆเพราะเราต้องมา
สอบ  มาเข้าค่าย  และยังต้องทัศนศึกษา  แต่นะมันก็ใจหายอยู่ดีพรุ่งจะมีอะไรเกิดขึ้นบ้างนะ  จะมีใครบ่อน้ำตาแตกบ้างไหม  แล้วบรรยากาศจะเศร้ารึเปล่า!!!  ต้องติดตามนะจ๊ะ♥♥


ปล.พรุ่งนี้เราจะเอากล้องไปด้วยรับรองเก็บภาพบรรยากาศมาเต็มที่จ้า

เสียงอะไร...เสียงเชียร์

    จากบทความที่แล้วบอกไว้แล้วว่ามีหลากยอย่างที่พวกเรา 3/12 ทำด้วยกันวันนี้ก็เลยเอาภาพกิจกรรมที่เราทำด้วยกันล่าสุดมาลง  มันก็คือการแข่งเชียร์ที่ราชมังคลากีฬาสถาน  งานฮอนด้า เรดแชมเปี้ยน พวกเราได้ไปแข่งเชียร์ร่วมกับน้องๆม.2 และมีพี่ๆสต๊าฟม.6 เป็นแกนนำ งานนี้มีซีซี่ ผักกาด และโฟล์ด เป็นหลีดอีกด้วยอยากบอกว่าน่ารักอ่ะ  โดยเฉพาะท่าเชคเรดติ้งที่ใครเห็นเป็นต้องยอมแพ้ 555+ มีครูวิวสุดสวยเป็นครูฝึกซ่อมพี่ๆเชียร์หลีดอีกด้วย แน่นอนว่าโรงเรียนเราชนะเพราะความสมัคคีของทุึกคน เย้ๆๆๆ  

มาดูภาพกิจกรรมวันนั้นกันดีกว่าเนอะ 

เรื่มตั้งแต่เปิดงานแลยละกัน

ไ้้ด้เวลาโชว์แล้วพวกเรา

ลัลล้า พร้อม!!!  3  4  ลัล ลัล ลัลล้า ลัลล้า ลัลล้า ลัลลา ลัล ลา  ลัล ลัล ลัลล้า ลัลล้า ลัลล้า ลัลลา ลัล ลา...

เชียร์หลีดพร้อมเพียง 

     วันนั้นสนุกมากแต่เสียดายแดดร้อนไปหน่อยเนอะกลับมาตัวดำกว่าเดิมตั้งเยอะ  จริงไม่จริงก็ถามเชอรี่กับมิวดูได้ 555+


     แต่ความสนุกและฮาไม่ได้หยุดอยู่แค่นั้นเพราะเด็ก ศว.ได้สร้างวีรกรรมทำป่วน ขึ้นไปพิชิตยอดราชมังคลามาแล้ว  โดยเฉพาะคนนี้เลยนายบอล  ที่ได้สร้างเกียรติประวัติแก่ 3/12 ทุกคนจนอยากยกโล่ให้  เพราะเขาคนนี้นี่เองที่เป็นคนที่พิชิตยอดราชมังคลาได้เป็นคนแรก ขอเสียงปรบมือหน่อย 555+ หลังจากที่มีคนขึ้นไปพิชิตได้แล้วก็มีหลายกลุ่มขึ้นไปตามๆกันเราถึงเราด้วย แต่ไปไม่ถึงก็พี่สตาฟน่ะซิบอกจะรีบกลับไม่งั้นได้ไปพิชิตบางแล้วเค้าไม่ได้กลัวความสูงนะ จริงจริ๊ง~  เพราะเหตุนี้จึง"มั่นใจว่าเด็กศว.เกินครึ่งได้ขึ้นไปพิชิตยอดราชมังคลามาแล้ว" ขาสั่นกันไหมจ๊ะทั้งสูงทั้งเสียว


     ขากลับพวกเราต้องพบกลับแบบทดทดสอบครั้งยิ่งใหญ่ก็อะไรซะอีก  รถที่ไปรถแอร์แท้ๆกลับร้อนได้ใจนั่งพัดยืนพัดกันเป็นแถว ฝรั้งที่นั่งรถสวนกับเรายังมอง เขาคงสงสัยทำไมนั่งสดแอร์ยังพัดกันอีก 555+

สำหรับบทความนี้พอแค่นี้ละกันเนอะ ไว้เจอกัยบทความหน้าจ้า...


มีอะไรก็คอมเม้นกันได้นะจ๊ะ

จุดเริ่มต้น

      ตั้งแต่วันแรกที่ได้มาสมัครเรียนที่ศึกษานารีวิทยานี้ ได้พบเพื่อนใหม่มากมาย แต่เพื่อนคนแรกของเราที่นี่ก็คือ ปุ๊กกี้ << ยังจำได้ไหมกี้
       
     วันนั้นเป็นวันที่สอบคัดเลือกห้องเรียนหลังจากที่เราสอบติดที่นี่แล้ว  เราได้สอบห้องเดียวกันนั่นใกล้กันด้วย จำได้ว่าวันนั้นในความรู้สึกเราข้อสอบแม่งยากมากทำไม่ได้เลย แปลยังไงก็ไม่ออก  เราก็ขอสารภาพเลยว่าก็คิดอยากจะหันไปมองแกอยู่เหมือนกันแต่แขนป้อมๆของแกก็บังไว้มิดจนมองไม่ได้  เราก็เลยมั่วซะไม่มีแต่ก็แปลกได้มาอยู่ห้อง 12 ซะงั้นคิดในใจกูมั่วขนาดนี้ยังได้อยู่ห้องนี้อีกโครตรเจ๋งอ่ะ  แต่สอบเข้าก็คิดว่าจะสอบไม่ติดเหมือนกัน คืนวันก่อนสอบร้องไห้เป็นปีบเลยกลัวสอบไม่ติด กลัวไม่มีที่เรียน กลัวแม่พาไปเรียนโรงเรียนวัด แต่พอมาสอบจริงๆข้อสอบมันง่ายกว่าที่คิดเสียดายน้ำตาเลยอ่ะ พอมาเรียนจริงเกรดมันก็ตก 555+เอาล่ะเข้าเรื่องดีกว่า

     ระยะเวลา 3 ปีทำไมมันผ่านไปเร็วจังนะแปปเดียวพวกเราก็จะขึ้นม.4แล้ว เราม.3/12  ก็ต้องจากกันไปเรียนในสายที่ตัวเองเลือก  อาจจะไม่ได้อยู่ก้องเดียวกันเหมือนแต่ก่อนอีกแล้วแต่สิ่งหนึ่งที่จะอยู่ด้วยกันกับเราไปตลอดก็คือความทรงจำดีๆที่พวกเรามีด้วยกัน  ตลอดเวลาที่เราได้รู้จักกันได้ทำกิจกรรมหลายอย่างรวมกัน สิ่งที่ทำร่วมกันทุกอย่างสนุกและเต็มไปด้วยรอยยิ้ม
   
     ก่อนไปติดตามบทความต่อไปบอกหน่อยซิว่าใครเป็นเพื่อนคนแรก  
เมื่อได้มาอยู่ศว. แล้วเจอกันได้ยังบอกด้วย อยากรู้ต่อมฝอยมันทำงาน 555+


**หมายเหตุ** ฝอยเป็นศัพท์เฉพาะที่รู้จักกันดีในห้องของพวกเรา ใครไม่เคยฝอยของบอกเชยสุดๆ


ติดตามความประทับใจได้ในบทความต่อไปนะจ๊ะ....

    

ทักทาย...ทุกคน

สวัสดีจ้าทุกคน  บล๊อกนี้ตาลสร้างขึ้นมาเพื่อบอกเล่าเรื่องราวประทับใจและความทรงจำดีๆที่ทุกคนมอบให้ ผ่านตัวอักษร ผ่านบล๊อกที่ตาลสร้างขึ้น หวังว่าทุกคนคงจะประทับใจในสิ่งต่างๆที่เราเคยทำร่วมกัน แม้จะเป็นช่วงเวลาเพียงสั้นๆ  แต่มันก็มีคุณค่าเหลือเกิน  เราจะจดจำสิ่งดีๆนี้ไว้ไม่ลืม...